prof. zw. dr hab. Tadeusz Peche (1923–1989)
Profesor zwyczajny doktor habilitowany, wybitny działacz Stowarzyszenia Księgowych w Polsce. W latach 1942–1944 odbywał studia konspiracyjne na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie zaliczył 2 lata studiów prawniczych. Absolwent ekonomii
w Szkole Głównej Handlowej. Od 1956 roku do przejścia na emeryturę pracował w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie kolejno jako: zastępca profesora w Katedrze Rachunkowości, docent etatowy, profesor nadzwyczajny, profesor zwyczajny. Naukowo pracował także w innych instytucjach naukowych, m.in. w Naukowo-Badawczym Instytucie Włókiennictwa w Łodzi, Instytucie Przemysłu Drobnego i Rzemiosła w Warszawie, Wojskowej Akademii Politycznej im. F. Dzierżyńskiego w Warszawie.
W latach 1972–1982 był konsultantem Departamentu Księgowości Ministerstwa Finansów, członkiem prezydium i przewodniczącym podkomisji programowej Państwowej Komisji dla Biegłych Rewidentów przy Ministerstwie Finansów. Natomiast w latach 1982–1986 pełnił funkcję konsultanta w zakresie problematyki pieniężno-kredytowej w Narodowym banku Polskim. W latach 1986–1988 czynnie działał w Stowarzyszeniu Księgowych w Polsce, pełniąc m.in. funkcje sekretarza generalnego, wiceprezesa Zarządu Głównego, przewodniczącego Rady Naukowej przy Zarządzie Głównym.
W okresie od 1 października 1982 roku do 31 grudnia 1985 roku pełnił funkcję członka Państwowej Komisji Egzaminacyjnej dla Biegłych Księgowych. Był także członkiem Nauczycielstwa Polskiego oraz Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego.
Profesor Tadeusz Peche był autorem, współautorem oraz redaktorem ponad 250 publikacji. Uważany jest za kontynuatora Warszawskiej Szkoły Rachunkowości stworzonej przez profesora Stanisława Skrzywana. Był niewątpliwie najwybitniejszym teoretykiem rachunkowości w Polsce powojennej i twórcą słynnego modelu ewidencyjnego rachunkowości zwanego „teoretycznym modelem T. Pechego”. Swoje zainteresowania naukowe kierował również na problematykę komputeryzacji rachunkowości.
Otrzymał Brązowy i Srebrny Medal za Zasługi dla Obronności Kraju oraz Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.
