prof. Witold Skalski, przez wiele lat pełnił funkcję zaprzysiężonego rzeczoznawcy z dziedziny rachunkowości w Izbach Przemysłowo-Handlowych, Bydgoszczy, Krakowa i Poznania. Przez prawie 30 lat był członkiem najpierw Związku Księgowych, a następnie Stowarzyszenia Księgowych w Polsce. W uznaniu jego zasług Krajowy Zjazd Delegatów Stowarzyszenia Księgowych w Polsce nadał Mu w 1958 r. godność Honorowego Przewodniczącego Poznańskiego Oddziału SKwP. Profesor otrzymał również w 1959 r. przyznany Mu tytuł dyplomowanego księgowego.
Wśród niekwestionowanych autorytetów poznańskiej szkoły rachunkowości pierwszej połowy XX w. szczególne miejsce zajmuje prof. dr Witold Skalski. Był wybitnym znawcą i cenionym wykładowcą rachunkowości w Wyższej Szkole Handlowej w Poznaniu, w której utworzył w 1931 r. pierwszą w Polsce Katedrę Rachunkowości i Analizy Bilansów. Umiejętnie łączył w życiu działalność nauczyciela akademickiego z działalnością gospodarczą w praktyce.
W sposób istotny przyczynił się do powołania w 1930 r. Związku Księgowych w Poznaniu, z którym był związany do końca swojej aktywności zawodowej.
Urodził się w 1879 r. w Podmojscach niedaleko Lwowa. Średnią szkołę ukończył w Samborze. Po złożeniu egzaminu dojrzałości rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytetach we Lwowie i Krakowie, które zakończył złożeniem egzaminu państwowego w 1904 r. we Lwowie. Bezpośrednio po ukończeniu studiów rozpoczął pracę zawodową w Banku Krajowym Królestwa Galicji.
Niezależnie od studiów prawniczych, wiedzę z zakresu nauk handlowych zdobywał w ciągu kilku lat w Akademii Handlowej w Wiedniu, w której w 1911 r. złożył przed Państwową Komisją Egzaminacyjną egzamin z dyscyplin handlowych, upoważniający w zaborze austriackim do nauczania w szkołach zawodowych dyscyplin handlowych i ekonomicznych.
Pierwszą pracę dydaktyczną rozpoczął w Szkole Handlowej w Krakowie. W związku z ewakuacją w 1914 r. z Krakowa, przez dwa lata przebywał w Pradze, gdzie prowadził szereg kursów handlowych. Po powrocie do Krakowa w dalszym ciągu kontynuował pracę dydaktyczną w poprzedniej szkole wraz z pracą naukową.
W dniu 1 lutego 1921 r., w wieku 42 lat, prof. Witold Skalski przeniósł się do Poznania i rozpoczął pracę w Banku Przemysłowców. Z polecenia zarządu banku w dniu 1 września 1921 r. został oddelegowany do Rotterdamu z misją utworzenia Oddziału Banku i zorganizowania jego działalności w celu ożywienia eksportu polskich towarów do Holandii i Anglii. Po utworzeniu Oddziału kierował nim przez dwa lata i we wrześniu 1923 r. powrócił do Poznania.
Po przyjeździe do Polski na zlecenie Izby Przemysłowo-Handlowej w Bydgoszczy, uruchomił 1 października 1923 r. pierwsze w kraju dwuletnie Liceum Handlowe, którym kierował do 1931 r. Jednocześnie od 1927 r. rozpoczął wykłady z rachunkowości w Wyższej Szkole Handlowej w Poznaniu, początkowo na umowę zlecenie a od lipca 1931 r. na umowę o pracę. Od tego roku do końca swojego pracowitego życia był związany z tą uczelnią. W 1931 r. w tej uczelni utworzył pierwszą Katedrę Rachunkowości i Analizy Bilansów, którą kierował do końca 1957 r., tj. do czasu przejścia na emeryturę.
W 1934 r. powołany został na stanowisko profesora nadzwyczajnego rachunkowości, a w 1938 r. na stanowisko profesora zwyczajnego. W ten sposób został pierwszym w Polsce okresu międzywojennego profesorem zwyczajnym z rachunkowości.
Oprócz kierowania utworzoną katedrą, prof. Witold Skalski pełnił również w Uczelni wiele innych ważnych funkcji. Od 1936 do 1938 r. był zastępcą dyrektora Wyższej Szkoły Handlowej, a po jej przemianowaniu na Akademię Handlową w 1938 r. został wybrany na stanowisko prorektora. W czerwcu 1939 r. Rada Profesorów powierzyła prof. Witoldowi Skalskiemu funkcję Rektora Akademii Handlowej. Wybuch wojny uniemożliwił pełnienie tej zaszczytnej funkcji. W czasie okupacji prof. Witold Skalski przebywał w Warszawie, a po powstaniu warszawskim został wywieziony do obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie. Do Poznania wrócił w lipcu 1945 r. i natychmiast przystąpił do pracy w Akademii Handlowej, jednak ze względu na stan zdrowia zrezygnował z funkcji Rektora Uczelni.
Uwzględniając zróżnicowany okres Polski, w którym żył i tworzył prof. W. Skalski, należy uznać Jego dorobek naukowy i dydaktyczny za szczególnie bogaty. Napisał wiele rozpraw naukowych, artykułów i referatów na konferencje. Z podręczników rachunkowości Profesora uczyło się wielu studentów i praktyków.
Okres pierwszy działalności Profesora przypada na lata 1909-1918, który spędza na terenach zaboru austriackiego. Środowisko galicyjskie wywarło duży wpływ na osobowość Profesora - poznaje literaturę języka niemieckiego i próbuje rozwijać szkolnictwo i naukę w języku polskim. W 1914 r. wydaje w Krakowie Podręcznik kupieckiej rachunkowości podwójnej, który doczekał się czterech wydań.
Najbardziej płodnym okresem twórczości naukowej Profesora jest okres dwudziestolecia międzywojennego. W tym okresie powstają najważniejsze prace Profesora W. Skalskiego, takie jak:
- Zarys księgowości bankowej systemu amerykańskiego, Warszawa-Kraków 1921,
- Zasady inwentaryzowania i bilansowania przedsiębiorstw handlowych i przemysłowych, Poznań 1934 (siedem wydań, w tym jedno w Edynburgu),
- Ocena działalności przedsiębiorstw na podstawie zamknięć rachunkowych, Poznań 1936 (sześć wydań, w tym jedno w Edynburgu).
Ostatni okres działalności prof. Witolda Skalskiego przypada na lata 1945-1957. Na skutek zmiany ustroju społeczno-gospodarczego konieczne było opracowanie nowych zasad rachunkowości. Pierwsza publikacja Profesora w tym okresie to „Jednolity plan kont przedsiębiorstw przemysłowych i handlowych w praktyce”. Był to jeden z pierwszych podręczników wydanych po wojnie, w którym w sposób przejrzysty i usystematyzowany przedstawione zostały zasady ewidencji zdarzeń gospodarczych dostosowane do warunków przedsiębiorstw państwowych.
Prof. Witold Skalski, będąc wielką indywidualnością, nie ograniczał się jedynie do dydaktyki i teorii rachunkowości. Profesor doceniał również praktyczny wymiar rachunkowości i był przekonany, iż łączenie nauki z praktyką rachunkowości jest nieodzowne dla stałego jej rozwoju.
Profesor przez wiele lat pełnił funkcję zaprzysiężonego rzeczoznawcy z dziedziny rachunkowości w Izbach Przemysłowo-Handlowych, Bydgoszczy, Krakowa i Poznania. Przez prawie 30 lat był członkiem najpierw Związku Księgowych, a następnie Stowarzyszenia Księgowych w Polsce. Oddział w Poznaniu może być dumny z tego, że był nie tylko jego członkiem, ale że zawsze uczestniczył w najważniejszych momentach historii Oddziału.
W uznaniu jego zasług Krajowy Zjazd Delegatów Stowarzyszenia Księgowych w Polsce nadał Mu w 1958 r. godność Honorowego Przewodniczącego Poznańskiego Oddziału SKwP. Profesor otrzymał również w 1959 r. przyznany Mu tytuł dyplomowanego księgowego.
W uznaniu za swoja długoletnią i ofiarną działalność, Profesor został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1939 r.), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1954 r.) oraz Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955 r.).
Profesor Witold Skalski zmarł 26 lipca 1961 r. w Poznaniu.
Opracował: Oddział Wielkopolski SKwP w Poznaniu
