Zdzisław Pitucha

Zdzisław Pitucha, w połowie lat sześćdziesiątych nawiązał współpracę z Lubelskim Oddziałem Stowarzyszenia Księgowych w Polsce, gdzie udzielał się jako aktywny członek, a następnie wiceprezes Zarządu tej Organizacji. W latach 1965-1980 przewodniczył Społecznej Komisji Spraw Biegłych Rewidentów w Lubelskim Oddziale SKwP. Za pracę zawodową i społeczną Zdzisław Pitucha uhonorowany był wieloma odznaczeniami.

Zdzisław Pitucha urodził się 8 września 1926 r. w Stryjnie, powiat krasnostawski. Był synem rolników, Macieja i Marianny z domu Jędruszczak. Miał brata Eugeniusza, urodzonego w 1930 r., pozostającego na gospodarstwie rodziców.

Zdzisław Pitucha ukończył szkołę podstawową w Stryjnie, w 1936 r. gimnazjum w szkole im. A.J. Vetterów w Lublinie, natomiast świadectwo dojrzałości otrzymał w 1948 r. w Państwowym Liceum Handlowym w odległym Szczecinie. Tu też zdobył dyplomy: I stopnia w Wyższej Szkole Ekonomicznej w 1953 r. i II stopnia w 1967 r. w Politechnice Szczecińskiej, uzyskując tytuł magistra ekonomii. A że był to trudny czas powojennych zmagań, Zdzisław Pitucha na opłacenie czesnego i zdobycie środków na utrzymanie podjął pracę. Początkowo w Wojewódzkim Związku Gminnych Spółdzielni „Samopomoc Chłopska" w Szczecinie, w latach 1946-1947, jako referent, a później już jako księgowy w latach 1948-1951 w Zarządzie Energetycznym i Zarządzie Przemysłu Terenowego w Szczecinie. W latach 1952-1953 pracował na stanowisku zastępcy głównego księgowego w Zarządzie Portu Szczecin.

W 1953 r., na podstawie nakazu pracy, Zdzisław Pitucha wrócił na Lubelszczyznę i podjął pracę w Zjednoczeniu Budownictwa Wojskowego w Lublinie, na stanowisku zastępcy głównego księgowego. Po roku przeniósł się do Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego w Świdniku, gdzie pracował do 1963 r. z krótką przerwą w 1961 r. na pracę w Zakładach Przemysłu Owocowo-Warzywnego w Milejowie. W 1962 r. zdobył tytuł zawodowy Dyplomowanego Biegłego Księgowego nr 1459. Na następne lata (1963-1984) związał się z Fabryką Samochodów Ciężarowych w Lublinie, pracując na stanowisku głównego księgowego. Stąd wyjechał na kontrakt do Charkowa, jako pracownik Energopolu, wykonawcy magistrali ropociągowej, gdzie zginął w niewyjaśnionych okolicznościach.

Poza pracą zawodową i nauką, Zdzisław Pitucha miał jeszcze czas na sport amatorski. Był znanym na terenie Szczecina siatkarzem w pierwszym składzie drużyny klubu „Pogoń". Na terenie Lubelszczyzny w dalszym ciągu uprawiał siatkówkę w klubie „Start" w Lublinie. W połowie lat sześćdziesiątych Zdzisław Pitucha nawiązał współpracę z Lubelskim Oddziałem Stowarzyszenia Księgowych w Polsce, gdzie udzielał się jako aktywny członek, a następnie wiceprezes Zarządu tej Organizacji. W 1979 r. był współorganizatorem wystawy w WSK Świdnik, poświęconej zastosowaniu maszyn analitycznych typu SAM w księgowości oraz brał udział w corocznym spotkaniu prezesów kół terenowych i zakładowych, a następnie samodzielnie organizował takie spotkanie w Fabryce Samochodów Ciężarowych w Lublinie. Zdzisław Pitucha w latach 1965-1980 przewodniczył Społecznej Komisji Spraw Biegłych Rewidentów w Lubelskim Oddziale SKwP. Na tej społecznej funkcji, zużywał wiele czasu, bo nie uznawał w pracy „bylejakości". Komisja miała dużo pracy, bowiem zajmowała się między innymi rejestrowaniem zawieranych przez biegłych umów o badanie sprawozdań finansowych, organizowanie spotkań z biegłymi księgowymi, przeprowadzanie kontroli (weryfikacji) dokumentacji roboczej i orzeczeń sporządzanych przez biegłych, wreszcie udzielanie porad z zakresu rachunkowości.

Za pracę zawodową i społeczną Zdzisław Pitucha uhonorowany był wieloma odznaczeniami, a w szczególności: srebrną (w 1971 r.) i złotą (w 1974 r.) odznaką „Zasłużony w Rozwoju Stowarzyszenia Księgowych w Polsce", Złotym Krzyżem Zasługi (1974 r.), Krzyżem Partyzanckim (1975 r.), medalem Zwycięstwa i Wolności 1945 r. (1976 r.), medalem 25-lecia Działalności Fabryki Samochodów Ciężarowych (1976 r.), srebrną odznaką „Za Zasługi dla Rozwoju Przemysłu Maszynowego" (1978 r.), srebrną odznaką „Za Zasługi dla Finansów" (1978 r.), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1983 r.).
Zdzisław Pitucha był żonaty z Czesławą Alicją z domu Stępień. Małżeństwo miało dwóch synów: Cezarego i Sławomira.

Zmarł tragicznie 31 maja 1985 roku w Charkowie (ZSRR).