Stanisław Borkowski

Stanisław Borkowski, wspierał lubelską organizację księgowych w sposób szczególny. Za pracę zawodową i społeczną został uhonorowany: srebrną i złotą odznaką „Zasłużony w Rozwoju Stowarzyszenia Księgowych w Polsce", złotą odznaką „Zasłużony dla Finansów", Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Stanisław Borkowski urodził się 12 grudnia 1927 r. w osadzie Sidra, powiat Sokółka. Był synem Bonifacego i Serafiny z domu Toczko, rolników. Miał cztery siostry: Janinę, Marię, Jadwigę i Teresę.
Stanisław Borkowski ukończył szkołę podstawową w Sidrze w 1940 r. i Prywatne Liceum Ogólnokształcące w Różanymstoku, znanym od XVII wieku ośrodku kultu maryjnego.

W tym trudnym, powojennym czasie, Stanisław Borkowski po maturze nie wrócił do domu rodzinnego, ale świadomy utraty lat powodowanych okupacyjnymi niedogodnościami podjął studia w Uniwersytecie Warszawskim, skąd już po pierwszym roku, przeniósł się do Lublina, kontynuując studia w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Także i tu, nie dane mu było ukończyć rozpoczętych nauk, bo już w listopadzie 1949 r., zmuszony był podjąć pracę w Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego i przerwać dopiero, co rozpoczęte studia na drugim roku. Lata 1950-1967 Stanisław Borkowski dzielił między pracę zawodową w Narodowym Banku Polskim w Lublinie, dającą środki utrzymania, a studia w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Krakowie, gdzie w 1967 roku uzyskał tytuł magistra ekonomii.

Wyposażony w rzadki w tym czasie dyplom, Stanisław Borkowski dokształcał się na różnego rodzaju kursach z zakresu księgowości i ekonomiki, a nawet pedagogiki, bo i to okazało się pomocne w zdobywaniu środków, w roli wykładowcy w Liceum Ekonomicznym i Zaocznym Studium Organizacji i Kierownictwa.
Żyłka społecznikowska, nie pozwoliła Stanisławowi Borkowskiemu zamknąć się w pracy zawodowej. Wszędzie było go pełno, w Związkach Zawodowych, w Lidze Przyjaciół Żołnierza, w Towarzystwie Naukowym Organizacji i Kierownictwa, w Lubelskiej Spółdzielni Spożywców „Społem", w Polskim Towarzystwie Ekonomicznym, wreszcie w Lubelskim Oddziale Stowarzyszenia Księgowych w Polsce.
Tej ostatniej organizacji, Stanisław Borkowski poświęcił ponad 33 lata życia. Od 1957 do 1990 r., początkowo, jako aktywny członek zwyczajny, później jako członek Zarządu, by wreszcie od 1974 do 1977 r., pełnić obowiązki Prezesa Lubelskiej Organizacji Księgowych. Przez kolejne trzy kadencje tj. w latach 1978 - 1990 r. piastował funkcję zastępcy prezesa ds. szkoleniowych.

Stanisław Borkowski wspierał lubelską organizację księgowych w sposób szczególny. Jako dyrektor II i III Oddziału Narodowego Banku Polskiego w Lublinie, II Oddziału Banku Przemysłowo-Handlowego w Lublinie, udostępniał bankowe sale konferencyjne na posiedzenia, różnych statutowych organów Stowarzyszenia. Warto przypomnieć, że lubelscy księgowi dysponowali w tym czasie siedzibą przy ul. Pstrowskiego o powierzchni 12 m2. Dopiero uzyskanie w 1985 r., w drodze inwestycji, pomieszczeń przy ul. Sądowej pozwoliło Stowarzyszeniu w pełni korzystać z własnych pomieszczeń.

Nawet po przejściu na emeryturę, Stanisław Borkowski nie tracił kontaktu z księgowymi z Lubelszczyzny, choć z upływem lat, kontakt ten był coraz słabszy. Nawet wtedy przepraszał, że nie może towarzyszyć kolegom. Nic, więc dziwnego, że tak bardzo odczuwano brak Jego dobrych rad i uśmiechu.
Za pracę zawodową i społeczną Stanisław Borkowski został uhonorowany: srebrną i złotą odznaką „Zasłużony w Rozwoju Stowarzyszenia Księgowych w Polsce", złotą odznaką „Zasłużony dla Finansów", Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Stanisław Borkowski był żonaty z Danutą z domu Borowik. Małżeństwo Borkowscy mieli dwóch synów Ryszarda i Zdzisława. Ryszard ma jednego syna Mikołaja, zaś Zdzisław troje dzieci: Magdalenę, Rafała i Aleksandrę.
Zmarł 25 stycznia 1999 r. w Lublinie.