Barbara Skarżyńska, w maju 1978 r. została członkiem Stowarzyszenia Księgowych i choć nie pełniła żadnych funkcji, zawsze była gotowa i otwarta dla słuchaczy oraz innych członków Stowarzyszenia.

Za zasługi dla społecznego ruchu zawodowego księgowych była odznaczona srebrną i złotą odznaką „Zasłużony w Rozwoju Stowarzyszenia Księgowych w Polsce”. W 1984 r. Uchwałą Rady Państwa została odznaczona Medalem 40-Lecia Polski Ludowej. W 2005 r. Barbara Skarżyńska odznaczona została przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Barbara Skarżyńska, magister ekonomii, córka Stanisława i Zofii urodziła się 2 stycznia 1940 r. w Nieznanowicach (województwo kieleckie) w rodzinie robotniczej. Uczęszczała do szkoły podstawowej we Włoszczowie, a następnie do tamtejszego liceum ogólnokształcącego. Po ukończeniu szkoły średniej i zdaniu matury 1 września 1958 r. w wieku 18 lat rozpoczęła pracę w księgowości materiałowej, finansowej, a później w kosztach w Zakładach Przemysłu Wapienniczego w Bukowej. Praca ta wydawała jej się ciekawa, a w związku z tym, iż pani Barbara nie miała żadnego przygotowania fachowego, polegała na porównywaniu wcześniej dokonanych księgowań i podpatrywaniu doświadczonych pracowników.
Z tego głównie powodu rozpoczęła naukę w dwuletnim Policealnym Studium Ekonomicznym w Kielcach. Wiedzę o rachunkowości zdobyła pod kierunkiem prof. Stanisława Gąsiorowskiego i prof. Józefa Jóźwickiego. Ukończenie tej szkoły pozwoliło jej być starszą księgową w firmie i dało poczucie pewności siebie.
W 1962 r. ukończyła roczny zaoczny kurs gospodarki i ewidencji materiałów prowadzony przez Polskie Towarzystwo Ekonomiczne w Krakowie. Równolegle z pracą zawodową zdobywała wyższe wykształcenie. Studia rozpoczęła w 1965 r. na Akademii Ekonomicznej w Krakowie, gdzie rachunkowości uczyła prof. Elżbieta Burzymowa. Wtedy to zdecydowanie związała się z księgowością na resztę życia. 20 marca 1968 r. podjęła pracę w Zjednoczeniu Przemysłu Ceramicznego jako starszy inspektor w wydziale finansowo-księgowym. Po obronie pracy magisterskiej w 1972 r. i ukończeniu rocznego Kursu Pedagogicznego w 1973 r. rozpoczęła pracę w Liceum Ekonomicznym Nr 2 w Kielcach jako nauczyciel rachunkowości. Była osobą niezwykle przyjazną i życzliwą, przez co bardzo lubianą przez współpracowników i uczniów. Okazało się, że rachunkowość i praca pedagogiczna to jej dwie pasje. W szkole zorganizowała Koło Rachunkowości i rozpoczęła współpracę ze Stowarzyszeniem Księgowych Oddział Okręgowy w Kielcach. Jak wspominała: „dzięki życzliwości pracowników Stowarzyszenia organizowałam w szkole prelekcje dla młodzieży prowadzone przez doświadczonych księgowych”. Cechował ją niezwykle przyjazny stosunek do otoczenia i życzliwość, z jaką odnosiła się do uczniów i każdego człowieka. Po kilku miesiącach zaproponowano jej wykłady na kursie z zakresu rachunkowości dla kandydatów na księgowych, podjęła się tego z wielką obawą. Debiut w Stowarzyszeniu wypadł pomyślnie.
Korzystała też z bogatych doświadczeń innych wykładowców. Nieoceniona okazała się też pomoc pracowników biura Stowarzyszenia w postaci materiałów szkoleniowych, jak również możliwość uczestniczenia w szkoleniach prowadzonych przez doświadczonych wykładowców, co przyczyniło się do podniesienia jej wiedzy, którą przekazywała też swoim wychowankom w szkole. Podczas pracy, przygotowywała zestawy pomocy naukowych dla nauczycieli rachunkowości, organizowała olimpiady. Prowadziła również wykłady w Polskim Towarzystwie Ekonomicznym. Przy współpracy z Oddziałem Stowarzyszenia w Kielcach w 1975 r. zorganizowała po raz pierwszy dla młodzieży Olimpiadę Rachunkowości.
24 maja 1978 r. została członkiem Stowarzyszenia Księgowych i choć nie pełniła żadnych funkcji, zawsze była gotowa i otwarta dla słuchaczy oraz innych członków Stowarzyszenia. W 1986 r. ukończyła Podyplomowe Studia Ekonomiczno-Pedagogiczne z zakresu finanse i rachunkowość. W 1988 r. uzyskała pierwszy stopień specjalizacji zawodowej w zakresie nauczania przedmiotów zawodowych.
Pomimo przejścia na wcześniejszą emeryturę w 1992 r. nadal była aktywna zawodowo. Głównym zajęciem była wówczas praca dydaktyczna w Stowarzyszeniu. Aby nie przerywać kontaktu z praktyką w rachunkowości, prowadziła również cały czas księgowość w wybranych firmach z Kielc, aż do 2004 r. Ponadto, nieobciążona pracą w szkole, więcej czasu poświęcała na przygotowanie wykładów prowadzonych w Stowarzyszeniu, gdzie ponad 30 lat była wykładowcą.     Szkolenia najpierw prowadziła na ul. Buczka, później na ul. Leśnej i ul. Wesołej i dopiero w biurowcu przy ul. Zagnańskiej, lokalu urządzonym funkcjonalnie i estetycznie spełniło się jej marzenie o dobrych warunkach prowadzenia zajęć. Sale wykładowe dobrze wyposażone w sprzęt audiowizualny, dobre warunki socjalne dla słuchaczy i wykładowców dawały gwarancję prawidłowego przebiegu procesu szkolenia. Obserwowała przez wiele lat słuchaczy kursów i widziała coraz większe zainteresowanie przedmiotem rachunkowości, wyższy poziom wykształcenia słuchaczy, żywy ich udział w zajęciach i duży wkład pracy własnej w zdobywaniu wiedzy. Te aspekty mobilizowały ją do bardziej dokładnego przygotowania się do zajęć i stosowania nowych metod nauczania, aby sprostać wymaganiom słuchaczy. Wykłady aktywnie prowadziła do 2007 r.
W 1997 r. otrzymała Świadectwo Kwalifikacyjne Ministra Finansów dla osób prowadzących usługowo księgi rachunkowe. Barbara Skarżyńska za swą długoletnią działalność dydaktyczną i wychowawczą otrzymała od Ministra Oświaty i Wychowania nagrodę drugiego stopnia. Za zasługi dla społecznego ruchu zawodowego księgowych była odznaczona srebrną (1980) i złotą (1985) odznaką „Zasłużony w Rozwoju Stowarzyszenia Księgowych w Polsce”. W 1984 r. Uchwałą Rady Państwa została odznaczona Medalem 40-Lecia Polski Ludowej.W 2005 r. Barbara Skarżyńska odznaczona została przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Barbara Skarżyńska była mężatką, miała jednego syna Andrzeja. Zmarła po długiej i ciężkiej chorobie 19 sierpnia 2009 r. w Kielcach.
Opracował: Andrzej Skarżyński